سین کیانگ یک منطقه مهم تولید خربزه در کشور ما است که مساحت کاشت خربزه آن 56.90 هزار هکتار است که 14.94٪ از مساحت کاشت ملی را تشکیل می دهد. با این حال، در این مرحله، کیفیت کلی خربزه در سین کیانگ بالا نیست و راندمان کاشت همچنان در حال کاهش است.

اسید فولیک پتاسیم یک کود عنصری پتاسیم فعال معدنی خالص و طبیعی است که نقش مهمی در تنظیم رشد گیاه، بهبود استفاده از کود، بهبود حاصلخیزی خاک و ویژگی های بیوشیمیایی، افزایش مقاومت به تنش محصول، ارتقای جذب مواد مغذی گیاه، بهبود کیفیت محصول و افزایش عملکرد میوه دارد.

اسید فولیک روی اساساً اسید فولیک روی است که از طریق کیلیت اسید فولیک و عناصر روی دو ظرفیتی تشکیل می شود که اثرات دوگانه اسید فولیک و روی را بر روی گیاهان ترکیب می کند.

خربزه در مرحله اولیه رشد تولید مثلی در مرحله گلدهی و میوه دهی، 22.5 کیلوگرم در هکتار وارد شد و جرم ماده خشک گل ها و میوه ها بیشترین مقدار را داشت که نشان می دهد استفاده از مقدار مناسب اسید فولیک پتاسیم می تواند به طور موثر تجمع ماده خشک گل ها و میوه ها را افزایش دهد.

در مرحله انبساط میوه، وزن برگ ها، ساقه ها و ریشه های خربزه با 22.5 کیلوگرم در هکتار پتاسیم فولوات به حداکثر رسید که به طور قابل توجهی بیشتر از وزن بدون پتاسیم فولوات بود، که نشان می دهد استفاده از مقدار مناسب پتاسیم فولوات برای افزایش جرم ماده خشک خربزه مفید است.

تحت دوزهای مختلف اسید فولیک روی، تخصیص ماده خشک اندام های خربزه به تدریج با پیشرفت فرآیند رشد افزایش یافت. در مرحله گلدهی و میوه دهی و مرحله انبساط میوه، تیمارهای اسید فولیک روی به طور موثر رشد و توسعه میوه های خربزه را ارتقا دادند. نتایج نشان داد که افزایش اسید فولیک روی اثر مثبتی بر تشکیل عملکرد خربزه در مراحل بعدی دارد.

تحت میزان استفاده یکسان، کیفیت خربزه خشک شده که با روی فولوات تیمار شده بود، در طول انبساط میوه بیشتر از تیمار پتاسیم فولیک بود.

در میان آنها، جرم ماده خشک زمانی که میزان استفاده از اسید فولیک روی 37.5 کیلوگرم در هکتار بود، بیشترین مقدار را داشت.

وزن خربزه های منفرد و محتوای قند در مرکز خربزه های تیمار شده با میزان استفاده های مختلف پتاسیم اسید هیومیک تفاوت های قابل توجهی را نشان داد. با افزایش میزان استفاده از پتاسیم اسید هیومیک، محتوای قند حاشیه ای ابتدا افزایش یافت و سپس کاهش یافت، در حالی که کل محتوای قند با میزان استفاده افزایش یافت. با این حال، تغییر در کل محتوای اسید قابل توجه نبود و محتوای ویتامین C نیز ابتدا افزایش یافت و سپس کاهش یافت. به طور کلی، میزان استفاده 22.5 کیلوگرم در هکتار پتاسیم اسید هیومیک بهترین اثر را بر بهبود کیفیت میوه داشت.

تحت دوزهای مختلف تیمار اسید فولیک روی، با افزایش میزان استفاده از اسید فولیک روی، وزن خربزه روند تدریجی صعودی را نشان داد و قطر طولی، قطر عرضی، محتوای ویتامین C و کل محتوای قند در 22.5 کیلوگرم در هکتار بیشترین مقدار را داشتند.

تحت دوزهای مختلف اسید فولیک پتاسیم، عملکرد خربزه ابتدا افزایش یافت و سپس با افزایش استفاده از اسید فولیک پتاسیم کاهش یافت. عملکرد در 22.5 کیلوگرم در هکتار و 37.5 کیلوگرم در هکتار بیشترین مقدار را دارد.

تحت دوزهای مختلف اسید فولیک روی، عملکرد خربزه ابتدا افزایش یافت و سپس با افزایش استفاده از اسید فولیک روی کاهش یافت. هنگامی که از اسید فولیک روی با 22.5 کیلوگرم در هکتار استفاده شد، عملکرد خربزه بیشترین مقدار را داشت.

مشاهده می شود که عملکرد خربزه ابتدا افزایش می یابد و سپس با افزایش میزان استفاده از اسید فولیک پتاسیم و اسید فولیک روی کاهش می یابد، یعنی هنگامی که به میزان استفاده معینی رسید، عملکرد خربزه به اوج خود می رسد و میزان استفاده همچنان افزایش می یابد و عملکرد خربزه شروع به کاهش می کند. هیچ تفاوت قابل توجهی در عملکرد خربزه بین تیمار پتاسیم فولوات و روی فولیک تحت میزان استفاده یکسان وجود نداشت.

با افزایش میزان استفاده از اسید فولیک پتاسیم و اسید فولیک روی، عملکرد خربزه، رفراکتوز و محتوای ویتامین C روند افزایش و سپس کاهش را نشان داد. هنگامی که میزان استفاده از پتاسیم فولوات و روی فولیک 22.5 کیلوگرم در هکتار در هر بار بود، عملکرد خربزه به حداکثر رسید، در حالی که قند لبه خربزه، قند مرکز، قطر طولی، قطر عرضی، کل قند و محتوای ویتامین C به بالاترین سطح رسیدند، بنابراین توصیه می شود میزان استفاده از پتاسیم فولوات و روی فولیک را در حدود 22.5 کیلوگرم در هکتار در هر بار در تولید خربزه کنترل کنید.